ÖZLEDİM SENİ NUR YÜZLÜ ANAM!

Cepheye, cephane taşıyan,

Bir değil, bin evlâdı feda ederek yüreğine taş basan,

İstiklaldir gönlünde, acılarına tat katan,

Razıdır acıya, sefalete, yalnızlığa,

Alçak düşmana çiğnetmeden, iffetiyle yaşatan,

Kahraman eşidir, kendisini dul bırakan,

Ve huzur içinde mezarında yatan,

Çünkü namusun çiğnendiği yer, olmaz vatan.

Özledim seni, fedakâr, çilekeş, nur yüzlü anam!

Gafil, çağdaşlık adına kadını yücelttiğini sanandır.

Aldananlar, bir metadan ibaret kılandır.

Kadın deyip, taciz ettiğin anandır.

Sanma ki suçlu, sadece onu sofrana koyandır,

İş işten geçse de, bunu anlatacak zamandır.

Özledim seni, nur yüzlü anam!

Oklarını çekmemek için şehvetin,

Ağustos sıcağından yansa da tenin,

Şikayet ettirmez iffetin,

Özledim seni, nur yüzlü anam!

Cemalin, Hz. Yusuf gibi olsa da,

Gençliğin, arzularının ızdıraplarıyla yansa da,

Medenilik sanıp, sofrana konsa da,

Helaline çevir yüzünü, zor olsa da,

Kutsaldır ana, pişman olma sonra da,

Yoksa halin dumandır.

Özledim seni, nur yüzlü anam!

Masum duruşuna aldanan,

Çaresiz, zavallı sanan,

Fedakârlık ve kahramanlığının unutulduğu,

Ucuz kahramanlık romanlarını yazanlardır anam.

Korkaklığından değil mahzunluğu,

Hayadır, anadır, büyüktür sorumluluğu.

Hayvanlar aleminde tavuktur en korkak ana,

Yavrusuna şefkatinden o dahi saldırır aslana.

Özledim seni, kahraman, nur yüzlü anam!

Himayesiz yavruyu basar bağrına,

Çeker zahmeti,

Rahmet olur merhameti,

Kutsaldır ana.

Kaldır, başına taç olsun,

“Cennet anaların ayakları altındadır”,

Peygamberimizin müjdesi, gönlüne dolsun.

Sefih medeniyet, varsın başkalarının olsun,

Özledim seni, nur yüzlü anam!

Erkeği de, kadını da sensin doğuran,

Medenî dünyanın kadını olan,

Özenle yetiştirdiği erkeğe neden düşman?

Özgürlüğün meyvesi olmamalı utanan,

Özledim seni, nur yüzlü anam!

Kızlarını, analık hasletleriyle donatan,

Oğullarına şehitliği dayatan,

Senin hakkındır, ayağının altına konan!

Özledim seni, nur yüzlü anam!

Su, ekmek, hatta nefes gibi kutsaldır analar,

Bir güne sığmaz bu ihtiyaçlar.

Anasız kalmasın insanlar,

Evlat yerine, bağrına taş basmasın analar.

Her anınız sıhhat ve mutlulukla dolsun,

Utansın sizi bir güne sığdıranlar!

Özledim seni, nur yüzlü anam! (M. Pekel)

(Objektif Gazetesi, 13 Mayıs 2008 Salı – Tlf. 0536 676 45 75)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder