Ağır yüklerin; pamuk, kenevir gibi zayıf bitkilerden meydana gelen liflerin birleşmesiyle ortaya çıkan halatların kaldırdığını unutmayalım. Yine zor olduğunu sandığımız birçok işin, ne kadar kolay olduğunu görmek için, cesaretle o işe başlamak gerektiğini unutmayalım.
Her insan, farklı yeteneklere sahiptir. Önemli olan, bu yeteneklerin ortaya çıkarılmasıdır. Ortaya çıkarılan ve uygulama alanı bulunan her yetenek, insanın kendine olan özgüvenini artıracaktır. Sahip olunan yetenekler, basit de olsa eğitim-öğretim ve deneyimlerle geliştirilmelidir. Geliştirilmeyen yetenek, fazla bir işe yaramayacaktır. Bunun için de diğer insanlarla iletişim kurmak zorunluluğu vardır. Kurulan iletişim, birlik ve beraberliğin önemini de ortaya çıkaracaktır.
Toplumda insanlığın istifadesine sunulan birçok faydalı eserler, bireysel farklı yeteneklerin birleştirilmesi ve desteklenmesiyle meydana getirilmiştir. Zorluklar, birlik ve beraberlik sayesinde aşılabilmiştir.
Aslında her konuda insanların birbirlerini anlaması, desteklemesi toplumsal yaşamın vazgeçilmezidir. İnsanların kaynaşması, kenetlenmesi ile toplum güç kazanacaktır. Hemen kopabilen liflerin zayıflığına bakıp umutsuzluğa kapılmayalım. Çünkü birbirlerine verdikleri destek sayesinde, kolay kolay koparılamayacak sağlamlıkta bir halat meydana gelmektedir. Öyleyse toplumu oluşturan bireylerin, birleştirici özelliklerinin ortaya çıkarılması ve bunların korunup, geliştirilmesi gerekmektedir.
Tarihe baktığımızda devletler, ortadan kaldırmayı ya da kendi çıkarlarına hizmet ettirmek istedikleri devletlerin, çeşitli entrikalarla, öncelikle birleştirici özelliklerini ortadan kaldırmaya çalıştıklarını görmekteyiz. Öyleyse buna fırsat vermeyelim.
Dünden bugüne bir hikâye:
İPLİK (Ablamın Dersi)
Ablamın dikiş kutusunu karıştırıyordum. Bir beyaz iplik makarası gördüm. Üzerinde; “pamuk ipliği” diye yazılıydı.
Sonra da bana mektepte: “Yüze pudra sürmek için kullanılan tüyler de pamuktur” dediler. Adi pamukta ince iplikler var, lakin ablamın tiresine benzemiyor. Nasıl oluyor? Pamuk kolayca dağılıyor da ablamın tiresini bir türlü koparamıyorum.
Bu aralık ablam içeriye girdi. Bunu ona sordum. Bana dedi ki:
- Hadi bakalım; parmaklarının arasına bir tutam pamuk al! Bükmeye başla. Bükerken diğer elinle bir taraftan da yavaş yavaş aşağı doğru çek, koparmamaya dikkat et.
İtaat ettim. Dediği gibi yapmaya başladım. Önce iyi olmadı. Lakin çabucak elim alıştı. Ablama dedim ki:
- Galiba bana sen şimdi iplik yaptırıyorsun? Ablam cevap verdi:
- Ona şüphe mi var? İşte böyle bir tutam pamuk alırlar. Parmakları arasında bükerler. Tüyler birbirine dolanır, birbirine sarılır. Nihayet dayanıklı bir iplik olur. Birçok tüyler bir yere gelince artık kolayca koparamazsın.
Düşündüm:
- Acaba bizim komşu nene, keneviri de böyle mi büküyor, dedim.
Ablam:
Evet, dedi. Kenevir liflerini alıyor, tıpkı pamuk gibi büküyor. Çıkrıkla işini tamamlıyor. Bütün sicimler, halatlar, ipler, iplikler, yün olsun, keten olsun, pamuk olsun, kenevir olsun hep böyle yapılır.
O zaman cebimden topacımı çevirdiğim sicimi çıkardım. O sağlam sicimin de bükülmüş liflerden başka bir şey olmadığını gördüm. Meğer iplik yapmak ne kolaymış! (İbrahim Hilmi, Çocuklar İçin Kolay Kıraat, İlk Mektep 3. Sınıf, (Osmanlıca) Orhaniye Matbası, 2. Tab., İst. 1926, s. 33)
MSN: pekelailesi32@hotmail.com
(Hedef Gazetesi, 05 Ağustos 2008 Salı – Tlf. 0536 676 45 75)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder