ÖĞRETMEN

Öğretmenim öğretenin yorulmaz kolu

Yüreğim heyecanla dolu

Açılır gönlümün sevda yolu

Güzelliklerin olurum kahramanı

Çocuklarımın gözlerinde okunur destanı

Kapatırlar defteri kitabı

Dinlerler şevk dolu hitabı

Suskunluklarının konuştuklarının sorularının muhatabı

Olabilmektir karanlık gecelerimin mehtabı

Meslek aşkıyla çıktım yola

Borçlu kalamam hiçbir kula

Geçim derdi deyip satamam mesleğimi bir pula

Aileme, topluma, insanlığa

Yakıp meşaleyi çıkarmalıyım aydınlığa

Dayanırım acılara ağrılara

Hissettirmem yavrulara

Dertlerine olduğumda derman

Dertlerim biter güldükleri zaman

Alnımdaki çizgiler sanki

Her biri birer çentik gibi

Yılların hesabını tutar

Tüketti ömrüm ne kadar

Yıl, ay gün ve bahar

Anlam yükler satırlara kalemim

Okur Cemal Kemal ve Kerem’im

Hayatın ezgisini karalarım

Konuşabilseler kitaplarım sıralarım

Neler anlatır neler söyler

Yıllarca kaldığım köyler

Köy okulunda

Dağ yolunda

Darda kalan insanlara koştum

Güldüm güldürdükçe coştum

Bir küçük tebessümle gelir

Sen getirdin bu makama öğretmenim der eğilir

Tükenişini unutturan ömrümün

Neşesi olur yaşlı gönlümün

Ne diyor bak şu cana

Öğretmenim alkışlar hep sana

İmkânsızlık mazeretini etmedin perde

İnanç ve amaçlarına tutundun her zaman her yerde

Azimle gayretle

Görüyorum hayretle

Diktiğin fidanlar ağaç oldu

Dalları meyvelerde doldu

İstemem bunlardan başka

Ömrüm feda olsun bu aşka.

(Mustafa Pekel)

MSN: pekelailesi32@hotmail.com (Objektif Gazetesi, 28 Haziran 2008 Cumartesi – Tlf. 0536 676 45 75)